Czarna brew, przechodząca w charakterystyczny, niezbyt długi czubek nadaje czapli dość poważny wygląd. Mamy zaś do czynienia z ptakiem o słusznych rozmiarach - długość ciała dochodzi do 100 cm, a rozpiętość skrzydeł może wynosić nawet 2 metry. Ma popielaty grzbiet, jaśniejszy spód i ciemne plamki wzdłuż szyi.

W Puszczy Białowieskiej spotkamy ją w pobliżu zbiorników wodnych. Tam znajduje swój ulubiony pokarm - ryby. Brodzenie po wodzie ułatwiają wysokie nogi. Zastyga w bezruchu, często trzymając jedną nogę w górze i nagle z impetem uderza długim, żółtym dziobem w taflę wody - właśnie tak wygląda zdobywanie pokarmu. Mała ryba znika w dziobie czapli niemal przy jednym kłapnięciu.

Zbudowane z patyków, trawy i liści gniazda ulokowane są zwykle na drzewach w pobliżu wód lub w trzcinowisku. W nich czaple wysiadują 3-5 jaj o niebieskawym kolorze. Śmiertelność pisklaków jest niestety dość wysoka. Wykarmione przez rodziców, swój pierwszy lot odbywają po dwóch miesiącach gniazdowania.

Choć z daleka często mylona jest z bocianem i żurawiem, łatwo ją rozpoznać nawet w locie. Długa szyja czapli wygięta jest w literę „S”.