Kwiczoł należy do rodziny drozdowatych, ale jest nieco większy od drozda śpiewaka. Długość ciała mierzy od 25 do 28 cm, a rozpiętość skrzydeł około 45 cm. Samica i samiec są bardzo podobne. Wierzch ciała brązowy, ogon czarny, spód jasny, niemal biały, z rdzawym kreskowaniem. Głowa szara z jaskrawym, żółtym dziobem. Takie barwy zapewniają kwiczołom najlepsze maskowanie, zarówno w okresie letnim, jak i zimowym, kwiczoły zostają bowiem z nami przez cały rok.

Ptaki budują gniazda wysoko, na gałęziach, lub w rozwidleniu konarów. Najłatwiej jednak je obserwować na łąkach, polanach i obrzeżach lasów, gdzie często żerują licznymi stadami. Choć są bardzo ostrożne, potrafią przy tym narobić niemałą wrzawę, zwłaszcza donośnym kwikiem przy podrywaniu do lotu. Przeczesują trawę w poszukiwaniu drobnych bezkręgowców, przyspieszając nagle za namierzoną ofiarą. Słyną też z zamiłowania do owoców, szczególnie jarzębiny, jabłoni i głogu.

Samica składa do 6 jaj, a młode kwiczoły opuszczają gniazdo po dwóch tygodniach od wyklucia. Nie potrafią jeszcze latać, więc wymagają intensywnej opieki rodziców. Dorosłe bronią maluchy z godną podziwu odwagą i sprytem. Przydaje się tu życie w koloniach. Alarm podniesiony przez jednego z rodziców, natychmiast przyciąga pomoc innych kwiczołów. Sposób walki mają zaś niezwykle skuteczny i bardzo zróżnicowany - od uderzeń dziobem po… rzucanie odchodami.