Przed nami prawdziwy rarytas - osadnik wielkooki, motyl z rodziny rusałkowatych. Jest nie tylko bardzo rzadki (występuje głównie we wschodniej części kraju), ale również płochliwy, a przez to trudny do sfotografowania.

Dość duże skrzydła osadnika (rozpiętość od 45 do 52mm) mają kolor brązowo-szary, a na ich krawędziach dostrzeżemy czarne plamy z jasnymi punktami i żółtą obwódką. Wyraźne są zwłaszcza na tylnych skrzydłach. Plamy te do złudzenia przypominają oczy - stąd też nazwa motyla - a cecha ta pomaga mu odstraszyć potencjalnych agresorów. Samice nie różnią się za bardzo od samców, wnikliwy obserwator dostrzeże u samicy nieco wyraźniejszy żółty kolor.

Dorosłe motyle chętnie odwiedzają kwiaty leśnych owoców - jeżyn i malin, pokarm czerpią ze spadzi, wilgotnego podłoża, martwych drzew i zwierzęcych odchodów. Rośliną żywicielską gąsienicy są wybrane gatunki turzyc, dorosłe motyle spotykamy w puszczy od czerwca do lipca. Gatunek jest niestety bardzo zagrożony wymarciem, dlatego też podlega ochronie ścisłej.