Zimorodki z pewnością należą do najbarwniejszych ptaków występujących w Puszczy Białowieskiej. Błękitno-turkusowy grzbiet kontrastuje z rdzawymi policzkami i spodem. Do tego biała plama na szyi i charakterystyczny, długi, ciemnoszary dziób oraz nieproporcjonalny, krótki ogonek. Długość ciała mierzy od 16 do 18 cm, a rozpiętość skrzydeł wynosi około 28 cm. Samica i samiec są podobnej wielkości i trzeba się dobrze przyjrzeć, żeby je odróżnić (samica w odróżnieniu od samca ma czerwoną żuchwę).

Mimo tak charakterystycznych barw, zimorodków wcale nie jest łatwo wypatrywać. Obserwację należy prowadzić w okolicach puszczańskich zbiorników wodnych (co roku pojawiają się w np. okolicach Topiła), bo ich głównym pokarmem są niewielkie ryby. Przyczajone wśród przybrzeżnych roślin ptaki wypatrują ofiar w tafli wody. Sam atak trwa ułamki sekundy, zimorodek, niczym barwny pocisk, błyskawicznie przecina powietrze tuż nad wodą, chwyta zdobycz i równie szybko znika nam z pola widzenia. Przy odrobinie szczęścia usłyszymy jeszcze dobiegające znad wody pogwizdywanie tego niezwykłego lotnika.

Nazwa zimorodków nie jest związana jest z porą roku, a raczej z miejscem gniazdowania. Jest to bowiem jeden z nielicznych ptasich gatunków, który wykopuje norki w ziemi. Tunele drąży w skarpach, tuż przy brzegu zbiorników wodnych, często wykorzystując do maskowania system korzeni drzew. Metrowy tunel zakończony jest szerszą komorą, gdzie samica od maja do lipca składa do siedmiu jaj.

Zimorodki pojawiają się w Puszczy Białowieskiej wczesną wiosną. Zimę, ze względu na ograniczoną dostępność pokarmu, spędzają na zachodzie i południu Europy.