Leniec bezpodkwiatowy ma bardzo wiotką i gładką konstrukcję o jasnozielonej barwie, w gęstej trawie niezwykle trudno go znaleźć, chyba, że pojawia się łanami w miejscach jeszcze niezarośniętych. Jest półpasożytem, wczepia się w kłącza i korzenie innych roślin pobierając z nich składniki odżywcze. Leniec jest dość rzadki, w Unii Europejskiej uznany za gatunek priorytetowy, chroniony w ramach obszarów Natura 2000, a w Polsce objęty dodatkowo ścisłą ochroną gatunkową. 

Występuje na rozproszonych stanowiskach na terenie niemalże całego kraju (oprócz górskiego południa), w Puszczy Białowieskiej znajduje się kilka zidentyfikowanych populacji. Leniec lubi miejsca otwarte, prześwietlone lasy, ich skraje, pobocza dróg, nasłonecznione murawy. Wiosną z płożących się kłączy wyrastają pędy płonne, pokryte jedynie równowąskimi liśćmi i generatywne – takie, na których pojawiają się drobne, białe kwiaty osadzone na krótkich szypułkach. Charakterystyczne ustawienie sprawia, że całość wygląda niczym zielony kandelabr.

Kwitnienie trwa od kwietnia aż do czerwca (w zależności od sezonu następują przesunięcia). Roślina po przekwitnięciu i wydaniu nasion dość szybko ginie, pozostawiając po sobie jedynie

fragmenty suchych łodyg.