Niebieści się na białowieskich łąkach i przydrożach, upiększa skraje lasów i brzegi pól. W górę wzbijają się strzeliste kwiatostany, zwężające się ku górze. Budują je pojedyncze, niebieskie kwiaty z wystającymi pręcikami. Są one gęsto utkane w grono, ściskają się i tłoczą jeden przy drugim. Mają po cztery, prosto wzniesione płatki i nieco zaostrzone działki kielicha. Pojawiają się od lipca do września.

Łodyga zdaje się być nieco oszroniona, szarawozielona, w dole pokryta krótkimi, gęstymi włoskami, w górze nieregularnie omszona i ogruczolona, podobnie jak liście. Wyrastające u dołu liście są eliptyczne, bardziej zaokrąglone, im wyżej, tym nabierają lancetowatego charakteru.

Roślina występuje na wzgórzach, w miejscach suchych, w zaroślach. Jest używana w tradycyjnym lecznictwie ludowym, jako środek wykrztuśny i do płukania gardła. Należy do rodziny babkowatych (Plantaginaceae).