Jest niewielką rośliną, która przypomina jedną z gwiazdnic. Tymczasem łączy je wyłącznie przynależność do jednej rodziny – goździkowatych. 

Możylinek swoją łacińską nazwę zawdzięcza niemieckiemu lekarzowi i botanikowi P. H. Moehringowi (1720-1792). Pędy płożą się lub wznoszą, dorastając do 30 cm wysokości. Nazwa zaś związana jest z budową listków - w kształcie są jajowate, na końcu zaostrzone, orzęsione brzegiem i mają bardzo dobrze widoczne trzy nerwy. Dolne liście są zaopatrzone w ogonki, natomiast górne osadzone są wprost na łodydze. 

W kątach liści wyrastają niewielkie pąki kwiatowe, na długiej i cienkiej szypułce. Pojawiają się od maja do czerwca. Płatki korony są białe, a spomiędzy nich przebijają dłuższe, zielone i lancetowate działki kielicha. Zapylają je owady, ale czasem także i wiatr.

Możylinek jest charakterystyczny dla lasów dębowo-bukowych. Rośnie w cienistych lasach i zaroślach, na glebach wilgotnych i obfitych w składniki pokarmowe.