Złoć żółta jest rośliną dość pospolitą i rozpowszechnioną. Najczęściej spotyka się ją w lasach liściastych, ale też w parkach, na zboczach cieków wodnych, łąkach i w zaroślach. Z pewnością lubi gleby żyzne, próchniczne i bardziej wilgotne. Należy do rodzin liliowatych (Liliaceae) i co charakterystyczne dla tej rodziny, wyrasta z cebuli. 

Kwitnie od marca aż do maja, wystawiając do słońca intensywnie żółte, dość duże kwiaty, zebrane w baldachowate kwiatostany. Obok pędu kwiatowego rosną długie, równowąskie liście. Z jednej cebulki wyrasta tylko jeden liść odziomkowy. Kwiatostan również jest najczęściej zaopatrzony w dwa wąskie, lancetowate liście. Pod światło widać, że są one owłosione na brzegach. Gdy rozkwita wczesną wiosną, kiedy brakuje jeszcze owadzich zapylaczy, dochodzi do samozapylenia. Po przekwitnieniu cała roślina zamiera, nie pozostawiając po sobie widocznych śladów.