Specyficzną cechą podbiału jest pojawianie się kwiatów przed rozwojem liści. Liście wyrosną dopiero po zamarciu kwiatów. Są one duże, brzegiem ząbkowane, o kształcie sercowatym. Dlatego latem trudno je skojarzyć z tymi roślinami. 

Kwitnienie zaczyna się już w lutym i trwa mniej więcej do kwietnia. Pędy kwiatostanowe okryte są czerwonawymi lub zielonymi łuskami oraz pajęczynowatym kutnerem, czyli bardzo gęstymi włoskami. Osiągają wysokość od 10 do 20 cm.  Na nich formują się samotne koszyczki kwiatowe o barwie złocistożółtej, które po przekwitnięciu zwisają. Kwiatostan jest zbiorem wielu pojedynczych, rurkowatych kwiatów, zgodnie z budową charakterystyczną dla rodziny do której należy (Asteraceae). Owocem są niełupki, ukryte wśród puchu kielichowego. Przekwitłe podbiały przypominają nieco przekwitłe mniszki, które należą zresztą do tej samej rodziny. 

Podbiał jest rośliną o długich kłączach, które po podzieleniu na mniejsze kawałki są w stanie wytworzyć części nadziemne. Rośnie na polach, przydrożach, nasypach, zboczach i brzegach wód, zazwyczaj na glebach wapiennych, podmokłych lub gliniastych.