Za sprawą dość gęstego, brązowego owłosienia, którym pokryte jest ciało bujanki, owad ten wyglądem przypomina trochę trzmiela. Brązowe są nie tylko gęste włoski, ale także przednia część skrzydeł. Wielkość tej muchówki waha się od 1,2 do 1,4 cm, a dodatkowo z przodu wystaje jej długa ssawka, rozmiarami osiągająca niemal pół długości ciała. Właśnie za sprawą tej ssawki, bujanka pobiera nektar z kwiatów, bez konieczności siadania na roślinie. 

Wyjątkowa umiejętność zawisania w locie przydaje się nie tylko w trakcie spożywania pokarmu. Samice w czasie lotu zrzucają także jaja. Malutkie larwy bujanki żerują bowiem na larwach pszczolinek. Zadaniem owadziej mamy, jest więc odnalezienie gniazda pszczolinki i odpowiednio celny zrzut jaj. Gdy to się już uda, ruchliwe potomstwo bujanek same dojdzie do pokarmu.

Na poszukiwanie bujanki dobrze jest wybrać ciepły, wiosenny dzień, najlepiej od marca do maja. Bujanka ta uwielbia słońce. Znajdziemy ją więc spijającą nektar kwiatów na łąkach, polanach i leśnych drogach.