Jagoda czernica (Vaccinium myrtillus) jest spokrewniona z wrzosem pospolitym (Calluna vulgaris), obydwie rośliny należą bowiem do rodziny wrzosowatych (Ericaceae).  

Borówka ma gładkie pędy, które pod palcami okazują się być wyraźnie kanciaste. Z gałązek wyrastają drobniutkie, delikatne listki. Wiosną są tak intensywnie zielone, że idąc przez las pełen borówek, możemy odnieść wrażenie, że nagle znaleźliśmy się w czarodziejskiej krainie. 

Kwiatki są niepozorne, wyrastające z kątów młodych liści. Po przekwitnięciu zawiązują się małe, zielone owoce, które zmieniają kolor na czerwony, by w końcu stać się dojrzałą, czarną jagodą. Dojrzałe owoce są chętnie zjadane przez leśne zwierzęta: ssaki, gryzonie i ptaki. Same krzewinki są też środowiskiem życia dla bardzo wielu owadów.  Borówki czernice wyrastają łanowo w borach sosnowych, mieszanych, a także na wrzosowiskach - zarówno w górach jak i na niżu. Można zauważyć, że pojedynczy egzemplarz rozrasta się koncentrycznie. Nowe pędy wyrastają wokół: od środka do zewnątrz, tworząc w ten sposób całe połacie na dnie lasu i tzw. borówczyska. 

Borówka czernica jest rośliną acydofilną, dzięki czemu może być wskazówką dla kwaśnych gleb. Jej zwarte płaty utrudniają kiełkowanie i wzrost siewek drzew, konkurując z nimi o światło i zasoby pokarmowe. Dodatkowo wytwarzają specjalne substancje allelopatyczne, które hamują wzrost siewek np. świerka pospolitego. Ich działanie nie jest jednak zbyt silne.