Leśnicy, na potrzeby swojej pracy, tworzą podział powierzchniowy lasu, który ułatwia orientację w terenie. Podział w Puszczy Białowieskie jest jednak wyjątkowy i niespotykany, a jego główna konstrukcja pochodzi jeszcze z czasów carskich. Właśnie wtedy podzielono puszczańskie lasy równomierną siatką kwadratów, gdzie pojedynczy kwadrat miał bok o długości 1 wiorsty, jednostki długości używanej w carskiej Rosji, wynoszącej ok. 1066 m. Cały oddział, czyli wiorsta kwadratowa, stanowił powierzchnię ok 113 ha, która była kilkukrotnie większa niż powierzchnia standardowego oddziału w innych częściach kraju. 

W późniejszym czasie te duże oddziały zostały podzielone na cztery równe części, które otrzymały oznaczenia literowe. Obecnie puszczański oddział jest właśnie ćwiartką wiorsty, czyli nadal kwadratem. Każdy oddział jest wyraźnie oznaczony poprzez umieszczenie w ziemi trwałego, kamiennego lub betonowego, słupka w południowo-zachodnim narożniku oddziału. Na ściankach widoczne są numery i litery, a każdy bok „patrzy” w kierunku oddziału, którego oznaczenie zostało na nim namalowane.

W terenie widoczne są także proste linie pozbawione drzew, które łącznie z siecią dróg wyznaczają granice poszczególnych oddziałów. Orientację w terenie ułatwia również fakt, że cała Puszcza BIałowieska, bez względu na położenie w ramach nadleśnictw oraz granicę państwa, ma jednolitą numerację i każdy numer jest niepowtarzalny.