Mchy to specyficzna grupa roślin o dość delikatnej budowie. Ich komórki nie posiadają dobrze wykształconej ściany komórkowej przesyconej kutyną, dzięki czemu tkanki potrafią efektywnie wchłaniać duże ilości wody wraz substancjami w niej rozpuszczonymi i kumulować je w organizmie. Takie zdolności, a szczególnie możliwość kumulacji metali ciężkich oraz wrażliwość na różnego rodzaju zanieczyszczenia sprawiły, że mchy znajdują zastosowanie w monitoringu środowiska. 

Badania prowadzone na mchach doskonale pokazują w jakim stanie jest otaczające je środowisko naturalne, a zbieranie danych na przestrzeni lat pozwala wyciągać odpowiednie wnioski o jego zmianach. 

Szczególnie przydatne okazują się tu gatunki o długim cyklu życiowym, jak na przykład rokietnik pospolity (Pleurozium schreberi). To właśnie ten mech przydał się naukowcom w badaniach bioindykacyjnych w Puszczy Białowieskiej, którzy, po zebraniu próbek, suszyli tkanki rokietnika, a następnie mielili je. W tak otrzymanej suchej masie oznaczano zwartość metali ciężkich. 

Okazało się, że Puszcza Białowieska w skali naszego kraju jest stosunkowo mało zanieczyszczonym miejscem. Poziom zanieczyszczenia w porównaniu z podobnymi obszarami w krajach nordyckich był jednak większy. Na szczęście zawartość metali w rokietniku, na przestrzeni lat badań, wykazała tendencję malejącą.