Ostre groty parostków, to ważny argument w walce o sarnie względy. Ich wygląd zależy od wieku kozła, a także od jego kondycji. Jakie jeszcze informacje możemy odczytać z wyglądu oręża sarny?

- Parostkami może poszczycić się wyłącznie kozioł sarny. Samice parostków nie mają.

- Parostki, to nie rogi! Choć nazwy są często mylone, oznaczają zupełnie coś innego. Rogi (ma je np. krowa) są puste w środku, rosną przez całe życie i są tworem skórnym. Parostki zaś zbudowane są z kości.

- Co roku, po okresie godowym, najczęściej późną jesienią kozły tracą parostki. W ich miejsce rosną zaś nowe.

- Na początku, parostki pokryte są miękką, owłosioną skórą zwaną scypułem. Scypuł jest silnie ukrwiony, dostarcza do powstających parostków niezbędne składniki.

- Na przełomie wiosny i lata rogacze wycierają scypuł o gałęzie i pnie drzew. Soki z drzewa nadają zaś kolor pierwotnie białym parostkom. Różne gatunki drzew zostawiają nieco inne kolory. Dzięki temu z parostków możemy odczytać informacje o terenie, w którym kozioł przebywał.

- O kształcie i wyglądzie parostków decyduje nie tylko wiek kozła, ale także stan zdrowia lub dobór pożywienia. Niepełnowartościowy żer wpływa na zniekształcenia poroża.

- U młodych koziołków zaczątki poroża pojawiają się już po drugim miesiącu życia.

- Najokazalszymi parostkami mogą poszczycić się samce w wieku 4-8 lat. Obserwujemy u nich czasem 30 cm poroże z trzema rozgałęzieniami. Zakończone ostrymi grotami nakazuje zachować respekt.