Łacińska nazwa niecierpka pospolitego nie wzięła się przypadkowo, lecz wynika z budowy dojrzałych owoców i sposobu rozsiewania nasion. Impatiens - czyli niecierpliwy, od pękających przy dotknięciu owoców i ostrzeżenie: noli-tangere - nie dotykaj.

Ziele niecierpka wykorzystywano nie tylko w lecznictwie ludowym (roztarte pędy pomagają przy stłuczeniach i ranach, łagodzą także skutki poparzenia pokrzywą), jest to również smaczna roślina jadalna. Szczególnie nasiona mają przyjemny, orzechowy smak i mogą być spożywane na surowo. 

Ciekawostkę stanowi też jeszcze jedno dawne zastosowanie rośliny. Barwnik zawarty w kwiatach służył do farbowania włosów na czerwono, zaś barwnik z kwiatów wykorzystywano do barwienia wełny na żółto. 

Liście niecierpka pospolitego są chętnie zgryzane przez zwierzynę płową.