Rosła kalina z liściem szerokiem,

Nad modrym w gaju rosła potokiem,
Drobny deszcz piła, rosę zbierała,
W majowym słońcu liście kąpała,
W lipcu korale miała czerwone,
W cienkie z gałązek włosy wplecione.
Tak się stroiła jak dziewczę młode
I jak w lusterko patrzyła w wodę.
Teofil Lenartowicz

 

Krzew kaliny pojawia się w wielu pieśniach staropolskich, a także legendach i wierzeniach słowiańskich. Roślina obecna jest także zarówno w tradycjach weselnych, jak i pogrzebowych.
Na Podlasiu krzewy kaliny sadzi się przy mogiłach młodych ludzi. Według starych podań na Rusi, dziewczyny umierające przed ślubem zmieniają się w kalinę. Nie powinniśmy jednak kojarzyć kaliny wyłącznie ze smutkiem. Jej kwiatostanami ozdabia się wianki weselne, kołacze i dom panny młodej, ponieważ jest ona symbolem kobiecej czystości. Dodatkowo roślinie przypisuje się wyjątkową moc - jej ziele przyłożone do serca zmniejsza katusze i cierpienia.

Oprócz znaczenia symbolicznego, kalina ma także właściwości lecznicze. Surowcem zielarskim jest kora z młodych pędów, owoce, liście, a niekiedy także kwiaty. Wywarem z kory leczono łysinę. Z owoców robiono kiedyś przeczyszczające dżemy, leczono kaszel i przeziębienie. Pamiętajcie, że do celów leczniczych nadają się tylko przemrożone owoce, a preparaty z kaliny powinny być zażywane w ściśle określonych dawkach, ponieważ mogą być toksyczne dla organizmu.