Dzięciołka - najmniejszego polskiego dzięcioła i jego kuzyna, dzięcioła średniego łączy podobne, czarno-białe ubarwienie z dodatkiem czerwieni. Te dwa gatunki dołączają zimą do grup sikor, raniuszków i kowalików, tworząc różnogatunkową kolonię. Wspólnie przemieszczają się wśród koron drzew. Razem czują się mocniejsze, taka strategia daje im większe szanse na przetrwanie. Widać to zwłaszcza w sytuacji zagrożenia, kiedy wspólnie wydają głośne dźwięki, o zbliżonej tonacji i długości trwania. W ten sposób informują grupę o zbliżającym się zagrożeniu np: kuny leśnej. Kakofonia wysokich i piskliwych tonów staje się dość uciążliwa, szczególnie u osób obdarzonych muzycznym słuchem.