Odyńce (samce dzika) i lochy (samice dzika) przez większość czasu żyją osobno. Samice przebywają w grupach składających się nawet z kilkunastu osobników. Przeważnie w takim stadzie znajdują się same lochy oraz ich potomstwo. Przewodzi im najstarsza z nich. Samce żyją w samotności i łączą się ze stadem wyłącznie podczas okresu godowego, który w naszej szerokości geograficznej trwa od listopada do stycznia. Podczas godów samce staczają walki o samice.

Najpierw rywalizacja o względy dziczych dam przybiera formę przepychania się bokami, a gdy nie zniechęci ono rywala - to w ruch idą kły. Dziki wytwarzają przed okresem godowym tkankę łączną o grubości nawet 6 cm, która ma za zadanie chronić je przed ciosami przeciwnika w miłosnych potyczkach. Samce często jeszcze ją utwardzają poprzez ocieranie się o pnie drzew i pokrywanie żywicą. Nie zawsze jednak udaje im się uniknąć obrażeń.

Amory pochłaniają odyńce do tego stopnia, że nie mają czasu na zdobywanie pożywienia i w rezultacie tracą nawet do 20% masy ciała. 4-8 młodych dziczków przebywa 18 tygodni w brzuchu matki - tyle trwa bowiem dzicza ciąża. Tuż przed porodem samice odłączają się od grupy i wyruszają na poszukiwania odpowiedniego miejsca na schronienie dla swojego potomstwa. Dom ma formę wykopanego dołu wyścielonego mchem i liśćmi, zwany jest barłogiem Młode dziki już po narodzinach ustalają hierarchię między sobą. Rodzina pozostaje w odosobnieniu ok. 2 tygodnie. Dziki zamieszkują stałe rewiry. Terytoria starych odyńców mogą obejmować powierzchnię nawet 20 km kwadratowych. Samice z młodymi zamieszkują znacznie mniejsze tereny.