Płaskomerzyk pokrewny znajdziemy na murszejącym drewnie, przy ciekach wodnych, w wilgotnych lasach, jak łęgi czy olsy, ale też w borach mieszanych, grądach i świetlistej dąbrowie. Trzeba przyznać, że roślina występuje dość pospolicie. Wiosną pokrywa się intensywnie zielonymi listkami i tworzy luźne darnie. W miarę upływu czasu listki ciemnieją, a łodyżki wydłużają się nawet do 10 cm. Niektóre z nich pozostają krótkie i wyprostowane, inne płożą się i kładą kobiercem. Gdy jest sucho, całość zwija się i faluje, a wygląd rośliny staje się diametralnie inny. Listki w górnych częściach łodygi ustawiają się luźno, są jajowate i mają na końcach wyraźny, subtelny, ale ostry kończyk. W pewnym momencie wśród łodyg pojawiają się czerwone sety zakończone zielonymi, podłużnymi puszkami, z których po dojrzeniu wysypują się zarodniki.