Gdy wokół szaro, buro i ponuro, a poranna mgła ukrywa daleki plan, z większą przyjemnością zwracamy uwagę na „mikro skarby” białowieskich lasów.

Przed nami jeden z przedstawicieli licznej grupy koralówek, grzybów których kształty bardziej mogą kojarzyć się z podwodnym, niż leśnym krajobrazem. Niestety, choć poszczególne gatunki różnią się kształtem, kolorem i miejscem występowania, to różnice między nimi bywają na tyle subtelne, że klasyfikacja przysparza nie lada rozterki. Aby określić ten gatunek niezbędne byłyby dokładne badania mikroskopowe.

Owocniki koralówki sztywnej mają kolor ochrowożółty, wyrastają do 10 cm, przybierając kształt rozgałęzionych, sztywnych słupków. Grzyb pojawia się przeważnie na spróchniałych drzewach liściastych, rozkładających się pniakach, gałęziach i korzeniach.

Koralówka strojna bywa również nazywana gałęziakiem strojnym, najpewniej ze względu na kształt rozgałęzionych owocników. Kolor dojrzałych grzybów, podobnie jak u koralówki sztywnej, najczęściej jest jasno-żółty. Młode osobniki mają barwę bladoróżową. Koralówka strojna jest mniej powszechna w polskich lasach niż koralówka sztywna. Powinniśmy zwrócić uwagę na końcowe rozgałęzienia jej owocników, które mają kształt litery „U”, w przeciwieństwie do większości innych koralówek, które rozdzielają się ostrym „V”. Inna cecha charakterystyczna dla tego gatunku, której już niestety, nie da się sprawdzić w trakcie leśnych wędrówek, to fakt, że po ususzeniu miąższ grzyba staje się bardzo kruchy. Koralówkę strojną znajdziemy najczęściej w gromadzie, wśród bukowych i dębowych liści. Łatwo ją pomylić nie tylko z koralówką szytwną, ale także z  koralówką groniastą.

Prawdziwym szczęściem byłoby odnaleźć od dawna nie notowaną koralówkę zwiędłą. Poszukiwania należy wówczas rozpocząć w lasach iglastych, młodnikach świerkowych i sosnowych, które ten gatunek preferuje. Grzyb jest licznie rozgałęziony, o krótkich, żółtobrunatnych zakończeniach.

Znacznie łatwiej w Puszczy Białowieskiej znaleźć i oznaczyć koralówkę łososioworóżową. Jak sama nazwa wskazuje, ma dość charakterystyczny kolor owocników i gruby, silnie rozgałęziający się trzon. Wyrasta samotnie lub w małych grupach w otoczeniu drzew liściastych - buków, dębów i grabów.

Znaczna część koralówek, to grzyby niejadalne, na dodatek będące pod ścisłą ochroną. Podziwiajmy ich kształty, ale nie dotykajmy i nie zrywajmy. Niech cieszą wzrok, gdy wokół deszczowo, szaro i mgliście.