Jeża spotykamy głównie wieczorem i nocą. Wychodzi wówczas na żer trzymając się zazwyczaj blisko swojej siedziby. Legowisko zakłada w stertach liści, gęstych zaroślach, czasem w opuszczonych dziuplach drzew. Spędza tam całe dnie. W swoich nocnych wędrówkach polega bardziej na węchu niż wzroku. Dostrzega bowiem tylko kształty i ruch. Niespecjalnie się przy tym przemęcza. Zamiast długo uganiać się za pokarmem, zdecydowanie woli wieść wygodne życie domatora.

Dom z liści służy mu także za schronienie na czas zimowy. Pod miękką stertą gałęzi i liści zwija się w kłębek i późną jesienią zapada w sen zimowy. Tak otulony, przetrwa w hibernacji aż do marca.