Sikora modra to nazwa potoczna. Właściwa nazwa systematyczna to modraszka zwyczajna. Są to ptaki niewielkie, mniejsze od wróbla, a ich liczebność w Puszczy Białowieskiej wydaje się być stabilna, by nie powiedzieć, że jest gatunkiem licznym. Można je bowiem spotkać w każdym zakątku Puszczy Białowieskiej, a obszary łęgowe wydają się być dla tych sikor wyjątkowo atrakcyjne.

Sikory modre są niemal wszystkożerne. Zjadają jaja i larwy owadów, a także postacie dorosłe, już po przeobrażeniu. Nie gardzą pająkami, pączkami drzew, nasionami, jagodami różnych roślin oraz sokiem wypływającym z miejsc, gdzie drzewa, bądź krzewy uległy uszkodzeniu.
Sikorę modrą o wiele łatwiej jest spotkać w lasach olchowych i olchowo-dębowych aniżeli w borach. Wynika to głównie z jej preferencji nie tylko pokarmowych, ale również dostępności do miejsc wyprowadzania lęgów, czyli do dziupli. Tutaj ptaki muszą wykazać się sprytem i zapalczywością, by poradzić sobie z konkurencją. Pomagają im niewielkie rozmiary i jeśli otwór dziupli również będzie niewielki, to szansa na utrzymanie gniazda i wyprowadzenie lęgów rośnie.
Sikory modre zajmują dziuple w pierwszych tygodniach wiosny. Warto w tym okresie bacznie się rozglądać, zwłaszcza, gdy wędrujemy pośród olsów, gdzie dziupli wszelkich możliwych rozmiarów brakować nie powinno.

Autor: Artur Hampel