Wierzba może mieć postać krzewu, drzewa lub płożącej krzewinki. W Polsce występuje 30 gatunków wierzb i większość z nich osiąga formę drzewiastą lub krzewiastą, chociaż wierzbę zielną moglibyście minąć podczas górskich wędrówek bez zauważenia - jej pędy rosną tuż przy ziemi. 

Wierzby nie biją rekordów długowieczności. Rosną bardzo szybko, ale też bardzo szybko starzeją się i zamierają. Jest jednak coś, co rekompensuje ich przemijanie. Wierzby odznaczają się bowiem niesamowitą witalnością, co oznacza, że mają bardzo duże zdolności rozmnażania się, a jednocześnie są odporne na niekorzystne warunki środowiska. Wszystko to sprawia, że skutecznie kolonizują nowe obszary. 

Wierzby mogą się rozmnażać przez nasiona i odrosty korzeniowe, ale nie tylko. Wyobraźcie sobie, że odłamany kawałek gałązki, wsadzony w glebę, potrafi wytworzyć korzenie i rozwinąć się w normalną roślinę.

Podobnie jak topole, wierzby wytwarzają kotkowate kwiatostany, które rozwijają się wczesną wiosną, tuż przed liśćmi. Pojedynczy kotek jest złożony z bardzo wielu niepozornych kwiatów.
W miarę przypływu cieplejszych dni, kotki zakwitają, okrywając się masą żółtych pręcików, co już niedługo będziemy mogli obserwować w Puszczy. To wydarzenie licznie przywabi owady.

Na zdjęciach widać wierzbę szarą (Salix cinerea), która rośnie np. nad Siemianówką.